Verpleegkundigen aan het roer voor de beste zorg

Aan wat voor soort verbeteringen moeten we dan denken? Sanne: ‘We houden ‘indicatoren’ van patiënten bij. Heeft de patiënt bijvoorbeeld doorligplekken? Is er sprake van ondervoeding? Heeft iemand pijn? Voor onze patiënten op de afdeling oncologie is het niet nodig om alle indicatoren meerdere keren op een dag te meten. Je houdt dan indicatoren bij die je eigenlijk niet gebruikt. Zonde van de tijd! We kijken nu welke indicatoren echt bijdragen aan de kwaliteit van zorg en welke we minder vaak hoeven te meten. Zo delen we onze tijd zo in dat we daadwerkelijk de beste zorg aan patiënten kunnen leveren. Opvallende uitkomsten en veranderingen in de indicatoren bespreken we twee keer per dienst met elkaar. We denken dan met elkaar mee. En de minder ervaren collega’s leren zo van de meer ervaren verpleegkundigen. Als je – zoals bij de oncologie - de zorg hebt voor patiënten die vaak heel erg ziek zijn, is het extra fijn dat je kunt overleggen met elkaar. Dan draag je de zorg nog meer samen.’

Ook in de ouderenzorg zetten de verpleegkundigen en verzorgenden stappen om alleen zinvolle zaken bij te houden. Ilse: ‘Voor nieuwe cliënten moesten we altijd een zeer uitgebreide ‘risicosignaleringslijst’ invullen. Bijvoorbeeld over vallen, huidletsel, medicatiegebruik, eten en drinken. De behandelaren, zoals fysiotherapeut, ergotherapeut en arts, leggen die risico’s ook op de eerste dag vast. Het waren dus dubbele registraties. Daarom hadden we de lijst zelf al flink ingekort en sinds kort gebruiken we hem helemaal niet meer. De risico’s zijn inmiddels een vast onderdeel van de zorgverlening door verpleegkundigen en verzorgenden en het bijbehorende zorgplan.

‘Daarnaast proberen we op allerlei manieren de zorg voor cliënten steeds verder te verbeteren. Dat doen we door te onderzoeken wat de wensen van cliënten zijn, wat er uit de theorie bekend is en welke verbetermogelijkheden we als verpleegkundigen zien. Zo maken we tegenwoordig individuele planningen voor de cliënten die bij ons revalideren. Voorheen was het voor hen vaak een verrassing hoe laat bijvoorbeeld de fysiotherapeut en de ergotherapeut kwamen en hoe laat de controles waren. Doordat cliënten nu precies weten waar ze aan toe zijn, kunnen ze zelf hun dag beter indelen en vervelen ze zich minder.

Ook Sanne heeft zichtbaar plezier in het verbeteren van de zorg: ‘Ik ben bijvoorbeeld trots op de stappen die we als verpleegkundigen op onze afdeling hebben gezet om patiënten en hun familie nog meer bij de zorg te betrekken. Zo pakken we het dagelijkse bezoek van de arts (de artsenvisite) aan patiënten anders aan. We hebben niet meer eerst een voorbespreking, maar gaan direct samen naar de patiënt. Bij de patiënten bespreken we hoe het gaat en waar we aandacht voor willen hebben. Patiënten kunnen dit direct aanvullen

De patiënt wordt zo meer betrokken bij de zorg en de behandeling. En het hele proces is veel sneller. De tijd die we daarmee besparen, gebruiken we om na elke artsenvisite de contactpersoon namens de familie te bellen en te informeren over de uitkomsten van het bezoek. Zo is de familie ook meer betrokken.

Natuurlijk kost het energie om dit soort verbeteringen voor elkaar te krijgen. Maar het is fantastisch om te zien wat het voor iedereen oplevert!’

*) Waar we in dit artikel spreken over verpleegkundigen bedoelen we de hele beroepsgroep van verpleegkundigen en verzorgenden