‘Ik ben heel blij dat ik er zo mee weggekomen ben’
Begin oktober 2020 kreeg Aagje Bos (51) uit Stadskanaal last van haar rechterborst: ‘Ik voelde een pijnlijke verdikking. Zelf wilde ik het nog even aanzien, maar mijn man vond dat geen goed idee. Op 7 oktober zat ik bij de huisarts. En op 9 oktober in het Mammacentrum van Treant in Hoogeveen.’
‘Ik ging daar nogal nonchalant naar toe. “Het is toch niks”, dacht ik. Maar op de foto’s zagen ze niet alleen iets in mijn rechterborst, maar ook in de linker. Terwijl ik daar niks voelde! Na een echo en een biopt, vertelde een physician assistant van het Mammacentrum dat het voor 95% zeker was dat in mijn linkerborst een kwaadaardige tumor zat. Aan de rechterkant zat een onschuldige cyste. Diezelfde middag kreeg ik de uitslag: de tumor was inderdaad kwaadaardig. Ik dacht: “Dat kan niet!” Echt, alles stond op z’n kop; ik was totaal flabbergasted, moest huilen en was overstuur.
Alle tijd
Vanaf dat moment zit je in de molen van het ziekenhuis. Altijd kon ik bij de medewerkers van het Mammacentrum terecht als ik vragen had. Ze namen alle tijd voor me. Ik voelde me echt gehoord. En mijn man trouwens ook. Ze zijn daar echt fantastisch! Tijdens zo’n gesprek had ik meestal een lijstje met vragen. En ik nam alle gesprekken op met mijn telefoon. Om nog eens na te luisteren. MijnTreant, het patiëntenportaal, vond ik trouwens ook ideaal. Daar stond elke uitslag en brief in.
Borstbesparende operatie
Direct na de uitslag dacht ik: die borst moet er af! Maar na een gesprek met de plastisch chirurg en met hulp van een keuzehulpkaart, heb ik toch voor een borstbesparende operatie gekozen. Op 10 november ben ik geopereerd. In december volgde een reeks bestralingen in Emmen. Omdat de tumor hormoongevoelig was, ben ik daarna begonnen met hormoontherapie. Dit om de kans op terugkeer van de borstkanker zo klein mogelijk te maken. Jammer genoeg had ik ontzettend last van bijwerkingen. In overleg met de oncoloog ben ik daar toen mee gestopt.
Blijven praten
We zijn nu zo’n drie jaar verder. Ik ben heel blij dat ik er zo mee weggekomen ben. Ik ben altijd heel open geweest over mijn ziekte. Ik zou dat iedereen willen adviseren. Blijf praten en uit je gevoelens, ook naar je partner toe. Zo verlies je elkaar niet.
Ik was 48 toen bij mij borstkanker werd ontdekt. Tot mijn zestigste blijf ik onder controle. Elk jaar meld ik me dus bij het Mammacentrum in Hoogeveen. Ik heb het er wel voor over.’
